متن آهنگ پدر احسان قلعه نویی

چه دنیای قشنگی ساخت با عشق

یه عمری سوخت اما ساخت با درد

یه وقتا خیلی خالی بود دستش

ولی پشت منو خالی نمی کرد

،

غماشو تو خودش می ریخت بابا

بمیرم... گریه هاشم بی صدا بود

کمر خم کرده بود اما هنوزم

با اون حالش عصای دست ما بود

،

((دلی از جنس دریا داشت بابا

غماشو پشت در میذاشت بابا

هنوزم خونه رُ پر کرده عطرِ

گلایی که تو گلدون کاشت بابا



همین دیروز کل زندگیمو

با این دستام زیر خاک کردم

دیگه بابا نبود و اشکهامو

خودم با آستینم پاک کردم))

__

غم و کابوس و تنهایی شروع شد

درست اون لحظه که بابا تموم کرد

کسی که هیچ جا تنهام نمیذاشت

با یه دنیا غریبی روبروم کرد



خودش بازیچه ی صدجور غم بود

با این حال با منم همبازی میشد

برای خونواده ش کم نمیذاشت

خودش با نون خالی راضی میشد

،

((دلی از جنس دریا داشت بابا

غماشو پشت در میذاشت بابا

هنوزم خونه رُ پر کرده عطرِ

گلایی که تو گلدون کاشت بابا

،

همین دیروز کل زندگیمو

با این دستام زیر خاک کردم

دیگه بابا نبود و اشکهامو

خودم با آستینم پاک کردم))