متن آهنگ ناخوشی مسعود امامی

دلخور از وسوسه ی بی پایان

شاکی از خودزنی بی جبران

بهترین فرصت و از کف دادم

بدترین جای زمان افتادم

من به این فاجعه عادت کردم

که برم خسته بشم برگردم

پشت بی حوصلگی پنهون شم

بشنوم چیزی نگم داغون شم
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

من به این فاجعه عادت کردم

که برم خسته بشم برگردم

پشت بی حوصلگی پنهون شم

بشنوم چیزی نگم داغون شم

من به این ناخوشی هر روزه

که نفسگیر و تبسم سوزه

نبض احساسم و عادت دادم

نمی پرسم که چرا افتادم

نمی پرسم

نمی پرسم
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

من به این فاجعه عادت کردم

که برم خسته بشم برگردم

پشت بی حوصلگی پنهون شم

بشنوم چیزی نگم داغون شم

من به این فاجعه عادت کردم

که برم خسته بشم برگردم

پشت بی حوصلگی پنهون شم

بشنوم چیزی نگم داغون شم
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
نبض احساسم و عادت دادم

نمی پرسم که چرا افتادم

نمی پرسم

نمی پرسم

من به این فاجعه عادت کردم

که برم خسته بشم برگردم
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

پشت بی حوصلگی پنهون شم

بشنوم چیزی نگم داغون شم

من به این فاجعه عادت کردم

که برم خسته بشم برگردم

پشت بی حوصلگی پنهون شم

بشنوم چیزی نگم داغون شم