متن آهنگ بچگی مجید خراطها

من بزرگ شدم، نمی شناسی منو
شایدم نه، منو یادته هنوز
منم اون همبازیِ بچگیات
که با هم بازی می کردیم شب و روز
وقتی با هم می دوییدیم توو کوچه
خیلی دوست داشتم تو تندتر بُدویی
که واسه خنده آوردن رو لبات
بتونم بگم برنده مون تویی
می دونستم تو کجا قایم میشی
اما خب می باختم و عالمی داشت
من به جات چشم میذاشتم، آخه شبا
چشمام از دوری تو چشم نمیذاشت
غروبا که بازی مون تموم می شد
گریه می شد سهم من، فقط همین
توو خونه ازم می پرسیدن چته
می گفتم هیچی نیست، خوردم زمین
باز به شوق اینکه فردا پیشَمی
می شمردم همه لحظه لحظه شو
راضی بودم حتی وقتی پیشمی
چشم بذارم و بگم قایم بشو
اما خب حالا کجا قایم شدی
همبازیت به غیر من مگه کی بود
دیگه طاقت ندارم چشم بذارم
آخه آستینای من خیس میشه زود
انقدر چشم گذاشتم رو این دیوار
داره گوشه آجرهاش می پره
اگه برنگردی مطمئن میشم
قلب تو از این دیوارم سنگ تره
دیگه بازی بسه، من خسته شدم
کاش بدونی توو دلم چه دردیه
دیگه گم شدم توو دنیای خودم
اگه پیدام نکنی، نامردیه
نمیگم بدم میاد بزرگ شدیم
من هنوزم اون دو تا رو دوست دارم
هنوزم به سادگی بچگی
هنوزم من تو رو هفت تا دوست دارم